در حال حاضر، برخی از استان‌های ایران به دلیل مشکلات مختلف مرتبط با کیفیت آب شرب، با خطرات جدی برای سلامت خانوارها مواجه هستند. این مشکلات ناشی از عواملی مانند آلودگی‌های صنعتی، کشاورزی، کاهش منابع آبی، سختی بالای آب و کمبود تصفیه مناسب است. در اینجا به توضیح مفصل وضعیت آب شرب برخی از این استان‌ها پرداخته شده است:
1. سیستان و بلوچستان
سیستان و بلوچستان به‌ویژه در مناطق روستایی با بحران جدی در تأمین آب شرب سالم مواجه است. منابع آب این استان معمولاً از چاه‌ها و قنات‌ها تأمین می‌شود که کیفیت آن‌ها به دلیل نبود تصفیه مناسب و آلودگی‌های طبیعی (مانند شن و رسوبات) و انسانی (مانند استفاده بی‌رویه از سموم کشاورزی) به شدت کاهش یافته است. همچنین، در برخی مناطق این استان، وجود آلودگی‌های میکروبی و شیمیایی مانند نیترات و آرسنیک در آب‌ها مشکلات بهداشتی برای مردم به‌وجود آورده است. در نتیجه، بسیاری از خانوارها به آب‌های بسته‌بندی‌شده یا منابع آب تصفیه‌شده وابسته هستند.
2. خوزستان
استان خوزستان یکی از صنعتی‌ترین و کشاورزی‌ترین استان‌های ایران است که به دلیل فعالیت‌های نفتی، پتروشیمی، و کشاورزی، منابع آب شرب آن با آلودگی‌های متعددی روبرو است. آلودگی‌های نفتی، شیمیایی و مواد خطرناک صنعتی در منابع آبی استان، به ویژه در نواحی صنعتی و کشاورزی، باعث ایجاد مشکلاتی در کیفیت آب شده‌اند. در برخی مناطق، آب شرب با میزان بالای مواد شیمیایی مانند فلزات سنگین (آرسنیک، سرب) و نیترات آلوده است که می‌تواند مشکلات جدی برای سلامت مردم ایجاد کند.
3. کرمان
استان کرمان نیز با بحران کیفیت آب مواجه است. بیشتر آب مصرفی این استان از منابع زیرزمینی تأمین می‌شود و به دلیل برداشت بی‌رویه و افت سطح آب‌های زیرزمینی، کیفیت آب به شدت کاهش یافته است. برخی منابع آبی در این استان دارای میزان بالای سختی و شوری هستند. همچنین، آلودگی‌های کشاورزی و استفاده زیاد از سموم شیمیایی باعث آلودگی منابع آب شرب در برخی از نقاط استان شده است. این آلودگی‌ها می‌توانند به بیماری‌هایی مانند اسهال، مسمومیت و بیماری‌های کلیوی منجر شوند.
4. هرمزگان
در استان هرمزگان، منابع آب زیرزمینی به دلیل شوری بالای آب و آلودگی‌های کشاورزی و صنعتی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. این استان به دلیل موقعیت جغرافیایی و کمبود منابع آب، به استفاده از آب دریا (با تصفیه) و آب‌های زیرزمینی وابسته است. در برخی از مناطق استان، به‌ویژه در جزایر و مناطق ساحلی، آب شرب با شوری بسیار بالا یا آلودگی‌های صنعتی و کشاورزی روبرو است که می‌تواند خطرات بهداشتی زیادی برای ساکنان ایجاد کند.
5. لرستان
در برخی مناطق استان لرستان، آب شرب به دلیل آلودگی‌های ناشی از مواد شیمیایی کشاورزی، فلزات سنگین و نیترات‌ها به طور جدی تهدید می‌شود. همچنین، منابع آب زیرزمینی این استان نیز با افت کیفیت مواجه است و بسیاری از خانوارها مجبورند از آب‌های تصفیه‌شده یا آب بسته‌بندی‌شده استفاده کنند.
6. سمنان
سمنان یکی از استان‌های مرکزی ایران است که با مشکلات جدی در تأمین آب شرب سالم روبرو است. به دلیل خشکسالی‌های مداوم و افت سطح آب‌های زیرزمینی، منابع آب شرب در برخی مناطق استان کیفیت پایینی دارند. آب‌های زیرزمینی این استان دارای میزان بالای نیترات، فلزات سنگین و شوری هستند که می‌تواند بر سلامت افراد تأثیر منفی بگذارد. همچنین، در برخی نقاط استان آلودگی‌های ناشی از کشاورزی و صنعت نیز مشکلات بهداشتی ایجاد کرده است.
7. تهران
استان تهران به عنوان پایتخت کشور، با جمعیت زیاد و نیاز بالای آب شرب، با مشکلات جدی در تأمین آب با کیفیت مواجه است. با وجود این‌که تهران از منابع آب سطحی (دریاچه‌های پشت سد) تأمین می‌شود، اما آلودگی‌های ناشی از فعالیت‌های صنعتی، جمعیت زیاد و آلودگی هوا کیفیت آب شرب را تهدید می‌کند. وجود مواد شیمیایی، فلزات سنگین و نیترات در آب تهران در برخی مناطق، به‌ویژه در نواحی جنوبی، مشکلاتی برای سلامت آب شرب ایجاد کرده است.
8. قزوین
استان قزوین به دلیل افزایش استفاده از منابع آب زیرزمینی و مشکلات کشاورزی، با کاهش کیفیت آب شرب مواجه است. در برخی از مناطق این استان، آلودگی‌های شیمیایی ناشی از کودهای شیمیایی و سموم کشاورزی باعث افزایش نیترات در آب‌های زیرزمینی شده است. این وضعیت می‌تواند مشکلاتی مانند مسمومیت و بیماری‌های کلیوی برای مردم ایجاد کند.
9. ایلام
ایلام نیز از جمله استان‌هایی است که در آن منابع آب زیرزمینی به دلیل آلودگی‌های کشاورزی و صنعتی با مشکلات جدی روبروست. در برخی مناطق، به‌ویژه در نواحی مرزی، کیفیت آب شرب به شدت تحت تأثیر آلودگی‌های میکروبی و شیمیایی قرار دارد.
10. مازندران
در حالی که استان مازندران به‌طور کلی منابع آبی غنی دارد، در برخی از نواحی آن با مشکلات کیفیت آب مواجه است. آلودگی‌های کشاورزی، صنعتی و خانگی باعث افزایش نیترات و مواد شیمیایی در منابع آب این استان شده‌اند.
نتیجه‌گیری:
آلودگی آب در استان‌های ایران به دلیل فاکتورهای مختلف مانند خشکسالی، برداشت بی‌رویه از منابع آب، آلودگی‌های صنعتی و کشاورزی، و کمبود سیستم‌های تصفیه مناسب باعث شده است که بسیاری از مناطق با مشکلات جدی در کیفیت آب شرب روبرو شوند. برای حل این مشکلات نیاز به سرمایه‌گذاری در بخش تصفیه آب، بهبود مدیریت منابع آبی و افزایش آگاهی عمومی در سطح کشور است.
